کمونیسم با دروغ و فریب و نیرنگ و شیادی ارتباطی ناگسستنی و عمیق دارد و حتی می توان ادعا کرد که کمونیسم اساسا بر دروغ و فریب و شیادی استوار شده است. آلمان شرقی تا به امروز رسواترین چهره در زمینه ی دوپینگ سازمان یافته دولتی در ورزش را دارد به نحوی که پس از برداشته شدن دیوار برلین ورزشکاران و خصوصا شناگران زن که در دوران سلطه ی کمونیسم بر این کشور بدون اینکه خود دانسته و یا اختیاری از خود داشته باشند دوپینگ شده و به مسابقات اعزام می شدند به دنبال عوارض وخیمی که در بدن شان ایجاد شده بود به دولت وقت شکایت کرده و طلب غرامت نمودند.
اکنون سال هاست که دو ملت برادر، دیوار برلین را خراب کرده اند و دیگر کشوری به اسم آلمان شرقی وجود خارجی ندارد ولی چین که باز در سیطره ی کمونیسم است جای خالی آلمان شرقی را به کامل ترین شکل ممکن پر کرده و حتی مرزهای دوپینگ دولتی و سازمان یافته در ورزش و خصوصا المپیک را جابجا هم کرده است.
البته چین تنها کشوری نیست که به صورت سازمان یافته و دولتی دست به دوپینگ گسترده ی ورزشکاران خود می زند و این روند به بارزترین شکل ممکن در روسیه و اروپای شرقی و کره ی شمالی و در مقیاس خفیف تر و پنهان تر در آمریکا و … هم تا حدودی در جریان است.
در سال ۱۹۹۲ چینی ها در ۲۵ ماده ی مطرح شنا به یکباره ۹۸ پله در رنکینگ جهانی صعود کردند و این با هیچ عقل سلیمی قابل توجیه نبود که چینی ها بدون دخالت دوپینگ چنین جهش غیر قابل باوری دست کم در شنا داشته باشند.
چینی ها در مسابقات جهانی شنا در سال ۱۹۹۴ دوازده طلا از شانزده طلای توزیع شده را کسب و ۵ رکورد جهانی را نیز شکستند. بین سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۸ تست دوپینگ ۲۸ شناگر چینی مثبت شد و این تقریبا نصف تعداد کل دوپینگی های جهان در آن بازه ی زمانی بود.
ژاپنی و چینی ها به دلیل اختلافات دیرینه ای که دارند هنوز هم دشمن هم هستند و هر جا همدیگر را ببینند برای هم چنگ و دندان نشان می دهند. در سال ۱۹۹۴ در بازی های آسیایی که در هیروشیمای ژاپن برگزار شد تست دوپینگ ۷ شناگر چینی مثبت اعلام شد و این ورزشکاران محروم شدند و همین مساله تاثیر بسیار بدی بر عملکرد چینی ها در المپیک آتلانتا داشت به نحوی که تنها موفق به کسب یک نشان طلا شدند.
چینی ها در ابتدا سیاست های نژادپرستانه ی ژاپنی را دلیل اصلی مثبت اعلام شدن تست این همه شناگر چین در مسابقات آسیایی ژاپن قلمداد کرد و دوپینگ دولتی و سازمان یافته را رد کردند و البته شناگران چینی به دنبال رای برخی دولت ها در آن سال از برخی مسابقات بین المللی محروم شدند.
به هر حال چینی ها در شنا روز به روز پیشرفت می کردند تا اینکه در سال ۱۹۹۸ آزمایش چهار شناگر این کشور مثبت شد و از همه مهم تر اینکه در سال ۱۹۹۸ در شهر پرت استرالیا از چمدان یکی از مطرح ترین شناگران چینی به اسم yuan yuan آمپول های هورمون رشد انسانی کشف و این شناگر چینی دستگیر شد و دیگر چینی ها هیچ راه فراری برای کتمان نداشتند.
جالب اینجا بوده که میزان هورمون رشد انسانی کشف شده در چمدان این چینی به اندازه ی مصرف کل تیم اعزامی شنای این کشور به مسابقات بود که تمام طول حضور کل تیم در این بازی ها را به راحتی کفایت می کرد و این اوج رسوایی چین بود.
چینی ها به واسطه ی باجی که به خوان آنتونیو سامارانش رئیس وقت کمیته بین المللی المپیک داده بودند این رسوایی را به نحوی شستند که فقط «یوان یوان» مشمول تنبیه و محرومیت شد و باز بر مساله ی دوپینگ سازمان یافته ی دولتی چین سرپوش گذاشته شد و این باج در قالب صلح نوبل به سامارانش داده شده بود. هیچ چیز در دنیا آنی نیست که می بینید و همه چیز و همه کس پشت پرده های زیادی دارند.
جالب تر است اگر بدانید که نوعی ماده ی دیورتیک ممنوعه در ادرار چهار ورزشکار چینی به نام های Wang Luna, Yi Zhang, Huijue Cai and Wei Wang در همین مسابقات کشف شد و بد نیست بدانید که دیورتیک ها موادی هستند که ورزشکاران از این دسته از داروها برای پوشاندن داروهای ممنوعه که مصرف کرده اند از دید مامورین کنترل دوپینگ استفاده می کنند و به این دسته از داروها مسینگ اجنت یا داروهای پوشاننده نیز می گویند.
این چهار ورزشکار هر یک به مدت دو سال و سه مربی این ورزشکاران نیز هر یک به مدت سه ماه از تمام فعالیت های ورزشی در جهان محروم شدند. مسابقات World Aquatic Championships سال ۱۹۹۸ برای چین فاجعه بار بود و البته دوپینگ گسترده ی چینی ها به شنا و دیورتیک و هورمون رشد محدود نمی شد.
در مسابقات آسیایی هیروشیما تست دوپینگ یک دونده ی با مانع، یک دوچرخه سوار و دو قایق ران چینی این بار به دلیل استفاده از دی هیدروتستوسترون مثبت اعلام شده بود. در سال ۲۰۱۲ یک نشریه استرالیایی مصاحبه ای از Chen Zhangho پزشک اصلی تیم های اعزامی چین به بازیهای المپیک لس آنجلس ، سئول و بارسلونا منتشر کرد که در این مصاحبه این فرد پرده از دوپینگ سازمان یافته و گسترده ی دولتی در تیم های چین برداشت.
این پزشک چینی فاش کرد که در طول سه دوره ی یاد شده از بازی های المپیک تابستانی بیش از ۵۰ ورزشکار چینی به صورتی سازمان یافته دوپینگ شده اند. این پزشک چینی همچین اعتراف کرده بود که به دلیل بالا بودن قیمت هورمون رشد انسانی، دوپینگ ورزشکاران از سوما به سمت و سوی استروئیدها سوق داده شده بود.
در مصاحبه ای دیگر Xue Yinxian پزشک تیم زیمناستیک اعزامی چین به مسابقات بین المللی اعتراف کرده فاش ساخت که دوپینگ سازمان یافته ی دولتی در چین در دهه ۱۹۸۰ فراتر از حد تصور است.
این پزشک اعتراف کرده بود که هورمون رشد انسانی و استروئیدها عملا بخش منظمی از دریافتی روزانه ی ورزشکاران اعزامی بودند و البته اغلب ورزشکاران از اینکه پزشکان تیم ها چه به خوردشان داده یه در عمق وجودشان تزریق می کنند مطلقا بی اطلاع بوده اند.
این پزشک چینی که سال ها پزشک تیم های ژیمناستیک چین بود در ادعایی جسورانه گفته بود تمامی مدال هایی که چینی ها از سال های دهه ۱۹۸۰ به این سو در مسابقات جهانی گرفته اند باید پس گرفته شود.
این تنها بخشی از کارنامه ی چین در بازی های المپیک و جهانی بوده است و یقینا در ورزش هایی همانند وزنه برداری و دو میداین و غیره که کار به نوعی دشوارتر نیز هست مسلما چینی ها ید طولاتری در دوپینگ سازمان یافته داشته اند و دارند.
در بخش بعدی این گزارش جنجالی در مورد اینکه چرا پزشکان و مسئولین دوپینگ تیم های کشورهایی همانند چین و روسیه پس از سال ها همکاری دست به افشاگری می زنند نیز صحبت هایی خواهم کرد که شنیدن شان خالی از لطف نخواهد بود.
