ممکن است استراتژی های مختلف بدنسازی مسابقه ای شما را نیز سر در گم کرده باشد خصوصا که استراتژی ها هر روز تغییر می کنند! در قدیم بدنسازان در دوره های حجم بدون توجه به میزان چربی ذخیره شده در بدن انقدر می خوردند که بیشترین وزن ممکن را بگیرند سپس با هوازی و رژیم و غیره! شروع به زدودن چربی می کردند!
تفاوت وزن در فصل حجم با دوران کات گاه به پنجاه کیلوگرم می رسید! ولی چند سالی است که بدنسازان و مربیان به این استراتژی تا حدودی پشت کرده اند!
این استراتژی خطراتی داشت! پوست در دوران کات آویزان می شد، صورت در دوران مسابقه دفرمه می شد، فرد به دلیل پر خوری در دوران حجم دیابت می گرفت و البته مشکلاتی نظیر سنگ صفرا و نارسایی کلیه و غیره هم که سال ها و گاه ده ها سال پس از فروکش کردن تب قهرمانی در بدن بدنسازان حادث می شد را نیز باید به این فهرست افزود!
استراتژی تغییر کرده است و بدنسازان چندی است که از افزایش هولناک اما بی کیفیت وزن و حجم در فصل حجم گیری استقبال نمی کنند چون سوای خطرات یاد شده دشواری های آب کردن چربی هایی که در دوران حجم، کیلو کیلو ذخیره می شوند و در دوران کات برای آب کردن گرم به گرم شان پدر ورزشکار و مربی در می آید هم مساله ساز می شدند!
بدن بدنسازان نسل قدیم در دوران حجم با کات از نظر شکل و شمایل و وزن و حجم و حتی کات تفاوت های فاحش با بدنشان در دوران کات داشت ولی…
ولی دیر زمانی است که بدنسازان علاقه ای به رها کردن صد در صد رژیم در دوران حجم ندارند و البته این مساله شاید کات کردن را کمی آسان تر مرده باشد ولی خالی از تبعات نیز نیست چرا که رژیم هلی پر پروتئین و کم چربی و کم قند در طولانی مدت سوای تحت تاثیر قرار دادن بالانس هورمونی و افت محسوس سطح سرمی هورمون های مردانه می تواند به شکل گیری سنگ های کلیه و صفرا و البته تخریب کلیه ها و صد البته بر هم ریختن رواج و روان و افسردگی و بیماری های روانی منجر شود!
قرار نیست در این مبحث اشاره به دارو داشته باشیم ولی پپتایدها و خصوصا فولیستاتین کار بدنسازان خطای در دوران حجم و کات را راحت کرده است اما این داروها به موازات راحت تر کردن کار رژیم و مسابقه، بسیاری از بدنسازان را به کام سرطان و تومور و مرگ کشانده است!
شما با کدام استراتژی موافقید؟ افزایش شدید حجم و وزن در دوران حجم گیری یا توجه به چگالی و ارجحیت دادن کیفیت بر کمیت در این فصل از تمرینات؟
