زندگی نعیم سلیمان اوغلو اسطوره وزنه برداری بسیار پر فراز و نشیب تر از زندگی یک قهرمان وزنه برداری عادی است. عرض زندگی به معنای تام کلمه بری او از طول زندگی مهم تر بود.
زندگینامه نعیم سلیمان اوغلو اسطوره وزنه برداری جهان فراز و نشیب های زیادی دارد که در نوع خود حتی برای کسانی که وزنه بردار نیستند نیز شنیدنی است. نعیم سلیمان اوغلو متولد کشور بلغارستان بود و در این کشور از پدر و مادری ترک تبار زاده شد. در آن دوران تب داغ نژادپرستی از یک سو و تب سوزان کمونیسم از سوی دیگر در بلغارستان شدیدا بالا گرفته بود.
نعیم در سال ۱۹۶۷ در شرایطی که بلغارستان در وضعیتی این چنینی قرار داشت متولد شد و به واسطه قد کوتاه و به واسطه عضلات قدرتمندی که داشت و همچنین به واسطه ی اینکه اجزای بدن و طول استخوان های وی او را مناسب ترین بدن برای وزنه برداری ساخته بود توانست در نه سالگی که برای نخستین بار دست به وزنه زد قابلیت های خود را در حد خیره کننده ای نشان دهد.
ایوان آباجیف اولین مربی نعیم سلیمان اوغلو
بد نیست بدانید نعیم تنها ۱۴۷ سانتی متر قد داشت. او در باشگاه وزنه برداری ایوان آباجیف Ivan Abadjiev در بلغارستان وزنه برداری را شروع کرد. ایوان آباجیف مردی نه چندان خوش خلق بود که در میان وزنه برداران به قصاب معروف بود و البته وزنه برداران بزرگی را به دنیای وزنه برداری معرفی کرده است.
رکوردهایی که او در مسابقات کشوری به ثبت می رساند بالاتر از رکوردهایی بود که در آن دوران در المپیک و در مسابقات سطح یک جهان برپا می شد و همین امر نیز نوید ظهور یک اسطوره را می داد. در سال ۱۹۸۳ نعیم نخستین رکورد رسمی خود در مسابقات بزرگسالان را به ثبت رساند و امید می رفت تا در المپیک آتی بتواند خود را به وزنه برداری جهان بشناساند!
المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس ورزش سیاسی
به همان میزان که امروزه سیاست بر ورزش در کشورهای جهان سوم سایه افکنده است و بر سر حماقت های سیاسی سردمداران دیوانه، ورزشکاران و آینده ی ورزشی تیم ها و افراد تباه می شوند در آن دوران نیز کشورهای کمونیستی بلوک شرق که بلغارستان نیز جزو همین کشورها بود المپیک سال ۱۹۸۴ که در لس آنجلس برگزار می شد را تحریم کردند و همین شد که نعیم نخستین طلای المپیک خود و نخستین فرصت خود برای رکورد شکنی در المپیک را از دست داد!
ترکی ممنوع، اسامی ترکی ممنوع
در سال ۱۹۸۴ دیگر خبری از قدرت لایزال کمونیسم نبود، اقتصاد کشورهای کمونیستی به شدت رو به وخامت گراییده بود و البته صدای اعتراضات مردم نیز به گوش می رسید و دولت بلغارستان نیز هم راستا با دیگر کشورهای کمونیستی شروع به سرکوب مردم کرد. در این سال بود که دولت بلغارستان در راستای یکسان سازی جمعیت تصمیم گرفت هویت تمامی ۹۰۰ هزار ترک بلغارستان را یک شبه انکار کرده و ترکی را در کشور ممنوع نموده و داشتن اسامی ترکی را نیز ممنوع کرده و برای کسانی که ترک بودند شناسنامه های جدید صادر کرده و اسامی بلغاری بر روی آنها بنهد.
نائوم شالامانوف
دولت وقت بلغارستان اعتقاد داشت ترک های بلغارستان یادگاران حمله ی
عثمانی ها به بلغارستان هستند و باید نابود شوند و البته چون قدرت نابودی
شان را نداشت در صدد مصادره هویت و هضم کردن شان در هویت بلغارها می کرد و
همین شد که شناسنامه ی جدیدی برای نعیم سلیمان اوغلو صادر شد به اسم نائوم
شالامانوف که گویا نزدیک ترین اسم به نعیم بود.
چقدر این داستان ها آشنا به نظر می رسد نه؟ ممنوعیت انتخاب آزاد اسم و
انکار هویت و تلاش برای نادیده گرفتن و از بین بردن هویت و این صحبت ها
بگذریم. نعیم سلیمان اوغلو دیگر naum shalamanov شده بود و ناراضی تر از
قبل هیچ آینده برای خود در بلغارستان نمی دید در حالی که اسطوره زاده شده
بود و اگر فکری به حال آینده ی خود نمی کرد و وزنه برداری جهان را از وجود
خود محروم می کرد ممکن بود وزنه برداری جهان تا قرن ها دیگر چنین اسطوره ای
را به خود نبیند.
پروپاگاندا و پوپولیسم و عوام فریبی و جنجال و هیاهوی پوچ تبلیغاتی از اساس دولت های کمونیستی و توتالیتر بود و چندی بعد از این واقعه تلویزیون ملی بلغارستان برنامه مستند پر طمطراقی از نعیم تهیه و پخش کرد و در آن از زبان نعیم گفتند که او خوشحال است که از شر نامی که از دوران تجاوز عثمانی ها بر بلغارستان بر وی باقی مانده بود خلاص شده است و او می گوید خون بلغاری در رگ های من جریان دارد و من بلغارستان را به عنوان وطنم دوست دارم و از این دست خزعبلات که باز هم در جهان سوم همین امروز نیز به وفور رخ می دهد.
تصمیم نعیم سلیمان اوغلو به فرار به شیوه جاسوسی
نعیم در سال ۱۹۸۶ و درست در زمانی که در مسابقات بین المللی در ملبورن بود و درست در لحظه ای که تیم ملی بلغارستان مشغول خوردن شام در یک رستوران بودند از راه دستشویی فرار کرد و البته فرار از پنجره های دستشویی برای او که تنها ۱۴۷ سانتی متر قد و تنها ۶۰ کیلوگرم وزن داشت نباید کار دشواری بوده باشد.
نعیم به ترکیه پناهنده می شود
نعیم از تیم ملی کشور بلغارستان جدا شد و خود را به مردی ترکیه ای که از قبل با وی هماهنگ کرده و نقشه ی فرار را چیده بودند رسانید و چند صباحی در خانه ای امن در ملبورن مخفی شد و سپس به سفارت ترکیه در استرالیا پناهنده شد. تورگوت اوزال نخست وزیر وقت ترکیه برای به ترکیه بردن نعیم سلیمان اوغلو هواپیمای شخصی خود را به استرالیا فرستاد و نعیم با نهایت احترام و حرکت به ترکیه وارد شد و البته به محض ورود زانو زد و سنگ فرش ترکیه را به عنوان موطن اصلی خودش بوسید.
تورگوت اوزال حالا Pocket Hercules را در آغوش کشیده بود و به وی مکنت و عزت فراوان داد. ترکیه ای ها انسان های بسیار مارموز و فرصت طلب و در عین حال زیرکی هستند. در جریان جنگ دوم جهانی که سر لجاجت های خریت گونه ی رضا خان ایران مبنی بر طرفداری از هیتلر و آلمان، از جنوب محل تاخت و تاز انگلیسی ها و از شمال محل تاخت و تاز و تجاوز مکرر روس های زبان نفهم شد ترکیه با حفظ بی طرفی و با هوشیاری تمام در طول جنگی به این وسعت که ایران را تا مرز ویرانی مطلق پیش برد حتی متحمل یک خراش ساده بر پوست یک شهروندش نیز نشد در حالی که اغلب کشورهای همجوار در آتش خریت و نادانی حکمای خود سوختند.
رضازاده تابعیت ترکیه ای می گیرد
ترک ها وقتی رضا زاده در جهان مطرح می شد نیز برای کردن همین معامله که با نعیم کردند با وی وارد مذاکره شدند و البته رضازاده نپذیرفت و برنامه ی ترک ها در این مورد با شکست مواجه شد و البته بگذریم از اینکه خود رضا زاده هم ابدا چیزی که باید ظاهر می شد نشد و فارغ از اینکه وزنه بردار خوبی بود در سکانداری فدراسیون وزنه برداری کارنامه ی بسیار نادرخشانی از خود به یادگار گذاشت و رفت!
باری ترکیه برای اینکه دهان بلغارستانی ها که کشورشان اکنون با وضعیت بد اقتصادی نیز دست و پنجه نرم می کرد را ببندند حدود ۱۲۵۰۰۰۰ دلار به بلغارستان پرداختند تا بلغارستان از تقلا برای استرداد نعیم دست بکشد و بدین ترتیب بود که نعیم پاسپورت ترکیه ای دریافت کرد و زندگی ورزشی وی از این لحظه شروع شد.
بازی های المپیک ۱۹۸۸ سئول
نعیم با اینکه پس از رهایی از وضعیت زندگی اسف بار در بلغارستان در ترکیه به رفاه مطلق رسیده بود در مصرف سیگار و الکل تا می توانست افراط می کرد ولی با عنایت به ژنتیک برتری که داشت و با عنایت به اینکه ذاتا برای وزنه برداری ساخته شده بود در بازی های المپیک ۱۹۸۸ سئول و در حالی که توسط یک هم وطن اسبق یعنی یک ورزشکار بلغاری به شدت تعقیب می شد شش بار بر روی تخته رفت و سه رکورد در یک ضرب و سه رکورد در دو ضرب را طوری جابجا کرد که وزنه برداری جهان هنوز هم که هنوز است چنین صحنه ای به خود ندیده است و به واقع می توانم ادعا کنم نعیم سلیمان اوغلو در آن سال در المپیک سئول وزنه برداری را به معنای تام کلمه تمام کرد و پایین آمد و پس از وی هر کس وزنه زد و رکورد شکست فقط ادای وزنه برداری را در آورد.
المپیک ۱۹۹۲ بارسلون
نعیم در بازگشت از این مسابقات سئول همانند قهرمانی ملی مورد استقبال قرار گرفت به نحوی که گفته می شود تا به امروز در ترکیه هیچ کس نتوانسته است چنین استقبالی را تجربه کند. نعیم در سال ۱۹۸۹ از دنیای وزنه برداری خداحافظی کرد و تمام وقت خود را به سیگار و الکل و البته معاشرت با زنان اختصاص داد و دو سال که بدین منوال گذشت دوباره عاشق وزنه برداری شد و در المپیک بارسلون دوباره مدال طلا را گرفت.
المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا
چهار سال بعد در المپیک آتالانتا نعیم وارد بازی به مراتب سخت تری شد. اینجا با حریفی از یونان بر سر تصاحب مدال طلا کل کل بین این دو وزنه بردار در گرفت که البته کل کل بین دو ملت و دو دولت نیز فشاری که بر روی نعیم بود را به مراتب بیشتر می کرد. پیش از اینکه برای شما تعریف کنم نعیم چه کرد بد نیست ماجرای وزنه بردار ایرانی فراموش شده به نام عباس نجاتی را برای شما روایت کنیم.
عباس نجاتی وزنه بردار فراموش شده ایرانی
مسابقات قهرمانی آسیا سال ۱۹۹۲ چین بود که عباس نجاتی از ایران با حریفی از عراق در همین وضعیت قرار گرفت. فشار شدیدی بر روی هر دو وزنه بردار بود و البته جنگ ایران و عراق دو سال بود که تمام شده بود و هنوز صدام، برادر دینی ما نشده بود و عراقی هایی که در جنگ تحمیلی تا توانسته بودند کشته و غارت و تجاوز کرده بودند نیز هنوز برداران دینی ما نشده بودند و ماها نیز مشهد را برای شکستن قولنج برادران عراقی مان تدارک ندیده و تجهیز نکرده بودیم و خلاصه جنگ دست کم در خارج از میدان های جنگ بین ایران و عراق در جریان بود.
کسانی که در مسابقات وزنه زده اند می دانند وقتی فشاری این چنین بر روی وزنه بردار باشد وزنه زدند به مراتب دشوارتر می شود و البته از دست رفتن تمرکز و مستولی شدن استرس سبب هزاران رخداد بد می شود. عباس نجاتی در یک ضرب ناتوان از مهار وزنه تعادل خود را از دست داد و پایش از تخته خارج شد و میله بر کمرش فرود آمده و او را قطع نخاع کرد و اکنون از آن سال به این سو از یاد همه رفته و بر روی ویلچر به زندگی خود ادامه می دهد.
ما مردمی هستیم تا وقتی که کسی در اوج باشد او را می پرستیم و وقتی از اوج سقوط کرد و یا دیگر دوران در اوج بودن اش تمام شد او را به کل رها می کنیم. تختی در اواخر عمر خود وقتی با شکست های پی در پی رو در رو مردم و مسئولینی که روزگاری تختی را بر دوش خود از هواپیما تا منزل اش می بردند او را حتی به ورزشگاهی که به نام وی نامگذاری شده و عکس وی بر آن درج بود راه نمی دادند تا بدبخت تمرین کند.
کل کل بین نعیم سلیمان اوغلو از ترکیه و والرئوس لئونیدیس از یونان در نهایت با برتری ترکیه و نعیم پایان یافت و نعیم همانگونه که در تصویر بالا می بینید در المپیک آتالانتا نیز به مدال طلا رسید و سومین طلای المپیک خود را بر گردن آویخت. او اکنون جزو معدود وزنه بردارانی هست که سه مدال طلای المپیک را دارند و البته در صورتی که سیاسی بازی دولت بلغارستان در المپیک ۱۹۸۴ نبود او امروزه بی شک چهار طلای المپیک را داشت.
المپیک ۲۰۰۰ سیدنی افول یک ستاره
نعیم سر مست از قدرت برای کسب چهارمین مدال طلای خود در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی حاضر شد و در کمال ناباوری خود و دنیا در برابر مهار وزنه ی ۱۴۵ کیلوگرمی سه بار پیاپی ناتوان شد و از دور مسابقات اوت شد و برای همیشه از دنیای وزنه برداری خداحافظی کرد و فاز سوم زندگی وی که با ناکامی های زیادی همراه بود و البته سرانجام بسیار بدی نیز داشت برای وی آغاز شد.
نعیم وارد مدیریت و سیاست می شود
پس از این شکست سنگین، نعیم سلیمان اوغلو مدتی نائب رئیس فدراسیون جهانی وزنه برداری شد و سپس در ترکیه وارد سیاست گشت و از حزب راست افراطی ناسیونالیستی حمایت کرد و با این پشتوانه که جایگاه مردمی خود را هنوز دارد در سال ۲۰۰۲ کاندیدای شهرداری شد و البته شکست خورد و در سال ۲۰۰۷ برای نمایندگی مجلس شرکت کرد و باز هم شکست خورد.
ترکیه مثل ایران نیست که برادران ورزشکار پس از اتمام طول عمر ورزشی شان در مسابقات ورزشی در اوزان مختلف یک راست به شورای شهر و دیگر منصب های دولتی و نیمه دولتی دخول کرده و دخول نموده و تر بزنند به شهر و مملکت. در ترکیه هر کسی در جایی که باید باشد محترم است نه بیشتر. در ترکیه شورای شهر تشک کشتی و تخته ی وزنه برداری نیست که هر کس در دنیای ورزش، عمرش به سر رسید وارد آن شده تر بزند به شهر و مملکت!
از این ناکامی ها به بعد بود که او به یکباره تصمیم به نوغان داری و پرورش زنبور عسل گرفت و هنوز دلیل این تصمیم وی به درستی بر کسی آشکار نیست. او البته بیش از پیش به سیگار و الکل روی آورد و به طرز هولناکی چاق شد و با اینکه در سال ۲۰۰۹ بیمار شد و به بیمارستان برده شد و توسط پزشکان هشدار جدی دریاف کرد ولی گوش اش به حرف پزشکان بدهکار نبود.
او در سال ۲۰۱۷ و به دنبال نارسایی کبدی ناشی از مصرف بیش از حد الکل به بیمارستان منتقل شد و این بار دیگر روش های درمانی جوابگو نبودند و باید پیوند کبد می شد و شد. ولی در نهایت شور بختی یک هفته پس از پیوند کبد، کبد جدید نیز دچار سیروز شدید شد و نعیم سلیمان اوغلو در سن ۵۰ سالگی در بیمارستانی در استانبول درگذشت.
مراسم باشکوه خاکسپاری برای این قهرمان ملی برگزار شد و شخصیت های ورزشی از سراسر جهان برای شرکت در خاکسپاری وی به ترکیه رفتند.
حواشی زندگی این وزنه بردار پر حاشیه با مرگ وی به اتمام نرسیده بود و شش ماه پس از خاکسپاری وی دادگاه در رسیدگی به ادعای دختر ژاپنی که ادعا می کرد نعیم پدر اصلی اوست و از میراث عظیم به جا مانده از نعیم سهم دارد دستور به نبش قبر نعیم سلیمان اوغلو داد و پس از ارسال نمونه ها که شامل دندان ها و مقادیر دیگری از بدن وی به آزمایشگاه بود مشخص شد ادعای این دختر ژاپنی صحت داشته است.
ایشان Sekai Mori دختر وKyoko Mori مادر هستند که برای نبش قبر نعیم سلیمانوف آمده اند و در انتها نیز ثابت شد این زن، همسر غیر قانونی نعیم و این دختر نیز دختر غیر قانونی ولی ژنتیکی نعیم بوده است و از نظر قانونی هر دو حق چمبره زدن بر میراث سترگ نعیم سلیمان اوغلو را دارند.
به معنای تام کلمه می توان گفت طول زندگی نعیم بسیار کوتاه تر از آن چیزی بوده است که باید باشد و البته عرض قابل توجهی داشته است.
نوشته ی صادق سلامی
سوزسالماغینان،بللی دی تورک سن